بهترین روش مهار انحصار در شرکت های خصوصی گسترش تعاونی‌ها است
به گزارش روابط عمومی سازمان دانشجویان جهاد دانشگاهی، پویا قلی پور یکی از مهم ترین کلیدواژه‌های این گزاره را انحصار طلبی دانست و گفت: انحصار طلبی در علم اقتصاد زمانی به وجود میاید که یک شخص، یک سرمایه‌گذار یا یک تولید کننده کنترل کافی را روی تولید یا خدمتی خاص دارد و به طور معنی داری بر حسب اینکه افراد دیگری باید به آن دسترسی داشته باشند چگونگی آن را تعریف میکند.
وی افزود: در انحصار کامل نحوه قیمت‌گذاری، سیستم قیمت‌گذاری، سیستم توزیع و حتی سیستم تولید در اختیار یک نهاد مستقل و یا یک سرمایه‌گذار مشخص است اما در ساختار رقابتی کامل، تعداد زیادی خریدار و فروشنده وجود دارد که در واقع این تعداد زیاد خریدار و فروشنده باعث میشود اتفاقی که می‌افتد رقابت از نظر هزینه و کیفیت تولید محصول شکل بگیرد.
وی با بیان اینکه معتقدیم گسترش تعاونی ها است که باعث شکست انحصار از شرکت‌های خصوصی میشود تصریح کرد: تعاونی‌ها اصلی به نام اصل مشارکت دارند و در این اصل کلیه سهام‌داران در تولید و توزیع و حتی قیمت‌گذاری مشارکت مستقیم دارند.
وی اذعان داشت: اقتصاد تعاونی اخلاق و عدالت را به عنوان یکی از اصول خود میداند و در واقع خودیاری و پایداری بیش از سودرسانی در اقتصاد تعاونی ها مهم است و به همین دلیل میتواند جلوی انحصار در شرکت های خصوصی را بگیرد.
وی افزود: شرکت‌های سرمایه‌داری به سود بیشتر فکر می‌کنند و با افزایش سرمایه خود یک منبع قدرت غیرقابل دسترسی برای قدرت‌های کوچک‌تر در حوزه‌ها ایجاد می‌کنند که این تجمیع قدرت برای یک نهاد یا مجموعه باعث میشود آن‌ها بتوانند به سود اضافه فکر کنند اما در اقتصاد تعاون کسب سود به اولویت های چندم تبدل می یا سود فقط در مقداری نیاز است که سهام داران را افزایش دهد.
وی با اشاهر به اینکه نکته مهم در اقتصاد تعاونی گرفتن تمرکز در اقتصاد است اذعان داشت: یکی از عوامل اصلی انحصار در بخش خصوصی و شرکت‌های خصوصی ایجاد تمرکز اقتصادی برای یک نقطه و یا یک بخش سرمایه ای است اما در اقتصاد تعاون خودشان در واقع می‌توانند در بازار تولیدی را تشکیل دهند.
وی با تاکیئ بر اینکه گروه ما معتقد نیست تعاونی‌ها جایگزین های بخش خصوصی باشند گفت: بخش خصوصی و بخش تعاونی می‌توانند در اقتصاد در کنار هم وجود داشته باشند اما به دلیل شفافیت و نظارت‌پذیری درونی و بیرونی در تعاونی‌ها از انحصار یا انحصاری شدن انباشته سرمایه در یک بخش جلوگیری کند.
غالباً شرکت های خصوصی بزرگ یا از نظارت فرار می‌کنند و یا نهادهای دولتی و قانون‌گذاری‌های دولتی قانون قابلیت مهار انحصاری در شرکت های تعاونی را در خود ندارد که به همین دلیل معتقدیم مهم‌ترین و بهترین روش مهار انحصار در شرکت های خصوصی گسترش تعاونی‌ها است.
علیرضا میردیده از تیم مخالف در بیان ادله خود گفت: انحصار، شرایطی است که در مقابل مصرف‌کنندگان متعدد، فقط یک تولیدکننده در بازار وجود داشته باشد و در مقابل، انحصارزدایی، فرایندی است که در آن، با سلطه یک بنگاه بر بازار، مقابله شده و به عبارتی دیگر، بازار به سمت رقابتی‌شدن میل داده میشود.
وی در خصوص علت مخالفت این تیم با گزاره تصریح کرد: استدلال مخالفت ما از دو بخش تشکیل شده که در بخش اول، با فرض گسترش تعاونی‌ها به عنوان یک راهکار، بر «بهترین‌بودن» تمرکز می‌کنیم و در بخش دوم، به راهکاربودن گسترش تعاونی‌ها برای مقابله با انحصار، می‌پردازیم.
وی افزود: می‌دانیم که راهکارهای مختلفی از جمله، دخالت دولت، تخریب خلاق و مقابله بازار با انحصار، و همچنین راه‌اندازی کارزارهای تحریم کالاهای انحصاری از سوی مصرف‌کنندگان برای انحصارزدایی وجود دارند؛ در راهکار دخالت دولت، این نهاد با روش‌هایی همچون اعمال مالیات اضافی و یا جلوگیری از ادغام شرکت‌ها جهت ایجاد کارتل، از ایجاد انحصار جلوگیری میکند.
وی ادامه داد: در راهکار تخریب خلاق نیز، بنگاه‌های حاضر در صنعت با ایجاد نوآوری در تولید، سعی در ارائه کالاهای متفاوت و حفظ و ارتقاء سهم خود دارند، تا مانع از سیطره یک بنگاه بر بازار شوند. در راهکار آخر نیز، مصرف‌کنندگان به عنوان یک قطب دیگر بازار، با تحریم کالاهای یک بنگاه انحصاری، در برابر تفوق آن بنگاه بر بازار، مقاومت می‌کنند.
وی با طرح این سوال که آیا گسترش تعاونی، میتواند راهکاری برای مقابله با انحصارطلبی شرکت‌های خصوصی بزرگ باشد یا خیر؟ گفت: انحصارزدایی، در حقیقت رقابتی‌کردن یک بازار است؛ بنابراین، گسترش تعاونی‌ها، زمانی یک بازار را رقابتی می‌سازد که تعاونی‌ها، توان رقابت با شرکت‌های خصوصی بزرگ را داشته باشند.
میردیده خاطرنشان کرد: توان رقابتی از منظر پورتر، در حقیقت، به صورت توانایی در بهبود مداوم فرایندهای شرکت و وادارکردن مشتری به انتخاب پیشنهادهای شرکت، در مقابل پیشنهادهای دیگر رقبا تعریف می‌گردد. در حقیقت، توان رقابتی، تمایز در ویژگی‌ها یا ابعاد هر شرکتی است که آن را به ارائه خدمات بهتر به مشتریان قادر می‌سازد
وی تصریح کرد: شرکت‌های تعاونی در قیاس با شرکت‌های خصوصی بزرگ، از توان رقابتی برخوردار نبوده و عملاً نمی‌توانند به رقابتی‌ترشدن بازار، کمکی کنند و بنابراین، نمی‌توان گسترش تعاونی‌ها را یک راهکار، و نتیجتاً بهترین راهکار برای انحصارزدایی دانست.
ابراهیمی در دومین زمان تیم خود گفت: اگر بناست دولت جلوی انحصارطلبی شرکت‌های خصوصی بزرگ را بگیرد دو روش اصلی دارد اول اینکه قوانین دستوری وضع کند و حالتی به وجود بیاید که قوانین انباشت و دوم اینکه خود دولت‌ها شرکت‌های دولتی تاسیس کنند.
وی ادامه داد: با وضع قوانین دستوری و انباشته شدن قوانین در حوزه اقتصاد، کارایی لازم به وجود نخواهد آمد چرا که قطعاً در این سیستم راه حل های فرار از قانون راه حل های رانت‌پذیری زیاد است.
نظر شما :