نشست علمی – ترویجی به مناسبت روز جهانی حیات وحش

به گزارش روابط عمومی سازمان دانشجویان جهاددانشگاهی در ابتدای نشست هانیه غفاری (عضو هیئت علمی گروه محیط زیست دانشگاه کردستان و گروه تخصصی لاکپشت‌ها در اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت) به لزوم حفاظت از خزندگان و دوزیستان در معرض انقراض در کشور پرداخت و عنوان کرد بر اساس آخرین داده ها بیش از ۴۰ درصد دوزیستان در معرض تهدید هستند. این گونه‌ها در اغلب اولویت بندی‌ها برای حفاظت تا حدودی نادیده گرفته می‌شوند.
در ادامه مسعود یوسفی (دکتری تنوع زیستی دانشگاه تهران)، آثار تغییرات اقلیمی بر حیات وحش را مطرح کرد و بزرگترین عامل تهدید کننده حیات وحش را تغییرات اقلیمی معرفی کرد وی در ادامه افزود‌: از ابتدای پیدایش زمین تاکنون نوسانات دمایی در کره زمین وجود داشت. اما مشکل از جایی شروع شد که فعالیت‌های انسانی گازهای گلخانه‌ای مازاد را وارد جو کرد. این اقدام موجب شد تغییرات دی اکسید کربن جو که طی ۱۰ هزار سال پیش تا ۲۵۰۰ سال پیش اندک و حداکثر آنppm ۲۷۵ بود، از سال ۱۹۰۰ تا ۱۹۵۰ سرعت بیشتری گرفته و در سال ۲۰۲۰ به ppm ۴۱۸ برسد و در نتیجه طی یک پیش بینی بدبینانه تا پایان این قرن ۴ تا ۵ درجه افزایش دمای کره زمین متصور می شود.
یوسفی تغییر توزیع گونه‌ها به سمت ارتفاعات و عرض های شمالی، نابودی زیستگاه های مطلوب گونه ها، تغییر در وقایع دوره زیستی گروه‌های مختلف جانوری و گیاهی، نابودی مرجان های دریایی، انقراض گونه‌ها و محدود شدن دسترسی پذیری به غذا و آب را از اثرات تغییرات اقلیمی برشمرد.
در بخش سوم وبینار حر منصوری (موسس گروه مشورتی میانکاله) راجع به پیگیری مسئله مرگ و میر پرندگان تالاب میانکاله گفت در سال ۱۳۹۸ پدیده جدیدی در میانکاله باعث مرگ و میر پرندگان شد، که اغلب فلامینگوها مورد توجه بودند در صورتی که چنگرها قربانی اصلی این مرگ و میر به شمار می روند. وی در خصوص نظر سازمان حفاظت محیط زیست؛ که دلیل پیدایش سم بوتولیسم را خشکسالی میانکاله بیان کرده است، افزود این مسئله کاملاً ناملموس بود زیرا پدیده پسروی آب خزر از ۱۲ سال پیش وجود داشته و مسئله تازه‌ای نبود. در این صورت این اتفاق باید با یک شیب ملایم طی سال ها رخ می داد. همچنین بخش شرقی تالاب دچار مرگ و میر شده درصورتی‌که پسروی آب خزر در غرب تالاب میانکاله اتفاق افتاده است. علاوه بر این با توجه به بررسی تراز آب خزر، کمترین سطح آب تالاب در سال ۱۳۶۲ تجربه شده که در آن سال هیچ اشاره ای به مرگ و میر گسترده پرندگان نشده است.
در بخش پایانی وبینار ماهان مه رو (کارشناس ارشد محیط زیست و فعال حیات وحش) به موضوع مدیریت و تصدی گری در مناطق چهارگانه حفاظت محیط زیست بر مبنای معیارهای IUCN پرداخت. ایشان بیان داشت مناطق حفاظت شده در کشور ایران تا حدودی توانسته است تمامی معیارهای مدنظر IUCN در کشور را پوشش دهند. البته دو طبقه اول مدنظر IUCN در کشور ما با مناطق امن داخل مناطق حفاظت شده هم ترازی دارد که در دهه‌های اخیر مشخص شده اند.
مه رو تصدی گری ذینفعان و ذیحقان (مشارکتی) را رویکردی مناسب برای مدیریت مناطق برشمرده و برنامه عمل سیپا برای حفاظت از تالاب‌ها را نمونه مناسبی برای این رویکرد برشمردند.