روز بزرگداشت مولانا، شاعر بزرگ ایرانی

هشتم مهرماه مقارن با بزرگداشت حکیم جلال‌الدین محمد مولوی بلخی است. وی در سال 604 ه.ق در بلخ زاده شد و 68 سال عمر کرد. او در کودکی با پدرش بهاءالدین معروف به بهاء ولد که از علما و صوفیان آن زمان بود، مقارن با حمله مغول به آسیای صغیر رفت و در قونیه (حدود 200 کیلومتری جنوب غربی آنکارا کنونی) سکنی گزید. مولانا تحصیلاتش را نزد پدر آغاز کرد و پس از مرگ پدر، سید برهان‌الدین محقق ترمذی، مرید پاکدل پدر مولانا، نخستین کسی بود که مولانا را به وادی طریقت راهنمایی کرد و مولانا مدتی در شام نزد وی به کسب علم و دانش پرداخت. او در بازگشت به قونیه در سال 622 ه.ق با عارف نامدار، شمس‌الدین تبریزی، آشنا شد و شیفته و مجذوب نفس گرم و جاذبه وی شد. او از این دورۀ پرشور که سی سال آخر حیات مولوی را شامل می‌‌شود، آثار بی‌نظیری از خود به یادگار گذاشته است. 
از آثار مولوی می‌توان به مثنوی معنوی اشاره کرد که 26 هزار بیت دارد. این منظومه چراغ فروزان راه حکمت و عرفان است. مولانا این کتاب را به خواهش حسام‌الدین چلبی به نظم درآورده است. کتاب دیگر و البته بسیار معروف مولانا دیوان شمس تبریزی یا دیوان کبیر است که شامل سی هزار بیت و مولوی به سبب ارادتی که شمس تبریزی داشته، به نام وی سروده است. از کتب دیگر مولوی فیه مافیه، مکاتب و مجالس سبعه به نثر نوشته شده است. این حکیم الهی و عارف بزرگ نامی در سال 670 ه.ق در قونیه وفات یافت.
مولانا، افتخار حوزه زبان فارسی، از شاعران و متفکران بزرگی است و اندیشه، تخیل، عاطفه و احساس مولانا و ساختار شعر و زبان سحرآفرین او جهانی را با نبوغ خویش مسخر و شگفت‌زده کرده است. مولانا در دوران معاصر به‌سرعت در جهان مشهور شد، به‌طوری‌که ترجمه کتاب او در آمریکا به بزرگترین و پر فروش‌ترین کتاب سال تبدیل شد. ترجمه کولمن بارکس در سال ۲۰۰۱ بیش از پانصد هزار نسخه در آمریکا فروش داشت. مبانی معنوی و اخلاقی اشعار مولانا می‌تواند روشنگر و آرامش‌بخش انسان مضطرب معاصر در آشفتگی‌های جهان حاضر باشد.