مشارکت در انتخابات به معنی تایید در نظام سیاسی است

به گزارش روابط عمومی سازمان دانشجویان ایران، آرمان مهری، از تیم اندیشه‌نو در مواقت با گزاره این منظاره اظهار کرد: برای اینکه طرح مسئله رخ دهد باید کلمات کلیدی را تبیین کنیم، اولین کلمه نظام سیاسی است. احمد نقیب‌زاده می‌گوید: نظام سیاسی مجموعه کاملی از نهادها و گروه‌های ذی‌نفع است که مجموعه‌ای از قوانین و قواعد و افراد با یکسری عملکرد آنها را اداره می‌کند.
وی افزود: در جامعه شناسی دو نظام دموکراتیک و کودکان وجود دارد که نظام دموکراتیک مشروعیت خود را از مردم می گیرد. نظام‌های خودکامه، مشروعیت خود را از جای دیگری می‌گیرند که ممکن است به واسطه شمشیر یا به واسطه خون باشد. نظام دموکراتیک به دلیل رابطه نوین دولت ملت به مشارکت سیاسی مردمی برای مشروعیت نیاز دارد. لذا مشارکت سیاسی عملاً به معنای تایید نظام دموکراتیک است.
مهری بیان کرد: مشارکت سیاسی به همه رفتارهای داوطلبانه شهروندان یک جامعه از طریق مستقیم یا غیرمستقیم که بر سیاست‌های جامعه اثر می‌گذارد اطلاق می‌شود. مشارکت سیاسی با تقویت اجتماعی و همبستگی این کار را انجام می‌دهد. در واقع مشارکت سیاسی یکی از الزامات جامعه دموکراتیک است. انتخابات یک فرآیند تصمیم‌گیری رسمی است که طی آن شهروندان بخشی از مردم را برای اداره امور عمومی و خصوصی به مدت معلومی با ریختن رأی به صندوق‌های انتخاباتی برمی‌گزینند.
وی افزود: همه‌پرسی هم بخشی از انتخابات است که مردم با حضور در رفراندوم عملاً به نهاد و مجری رفراندوم اعتماد کرده و عملاً نظام حاکم را در کنار تغییر در ساختار را تایید می‌کنند.
این مناظره کننده موافق گفت: مهم‌ترین عامل برای کشانده مردم پای صندوق رأی اعتماد به نظام سیاسی بود. اگر افراد به نظامی که مسئول اجرای انتخابات است اعتماد نداشته باشند به هیچ عنوان پای صندوق رای نمی‌آید.

جهانگیر سایانی، از تیم فرهنگ در مخالفت با این گزاره اظهار کرد: مشارکت به معنای به کار گرفتن منابع شخصی به منظور سهیم شدن در یک اقدام جمعی است. لذا مشارکت عملی جمعی و داوطلبانه است که در برگیرنده دخالت شهروندان در امور شخصی تا تصمیم‌گیری در امور جمعی، سیاسی و اداری است. نظام سیاسی مجموعه‌ای از نهادها است که قدرت سیاسی را در دست خود دارند و کلیات واحد را به وجود می‌آورند.
سایانی بیان کرد: انتخابات یک فرایند رسمی است که با گام‌ها و مراحل از پیش تعیین شده این فرایند فراهم می‌شود تا مردم برای مدت مشخصی حاکم بر سرنوشت خود شوند. در گزاره ارتباط مستقیم بین مشروعیت نظام سیاسی و مشارکت مشهود است. حالا اگر این موضوع را در جوامعی که مشهور به دموکراسی‌های در حال توسعه بوده و آنها را به عنوان دموکراسی‌های ناقص می‌شناسیم موضوع پیچیده خواهد شد. در این کشورها به دلیل اینکه دموکراسی به معنای واقعی آن وجود ندارد شاخص توجه به حقوق بشر بسیار پایین است. در این جوامع به طور کلی نظام مردم‌سالار وجود ندارد مردم گاه به اجبار به صورت ظاهری وادار به حضور در انتخابات می‌شود. در این گونه نظام‌ها گاه با ترس و تهدید مردم را با پای صندوق رأی می‌کشانند مانند انتخاباتی که صدام حسین در دهه ۷۰ میلادی در عراق برگزار کرد و ۹۰ درصد مردم به او رای دادند.
وی بیان کرد: گاه بین شرکت در انتخابات با آگاهی و میزان سواد مردم ارتباط مستقیمی و معنا داری وجود دارد. در یک منطقه که شاخص سواد بسیار پایین است عملاً شرکت در انتخابات به معنای تأیید نظام و عدم شرکت در انتخابات نیز به معنی رد و مخالفت با نظام نیست.
سایانی یادآور شد: موضوع دیگر این است که ما هرچه از انتخابات رئیس‌جمهوری فاصله بگیریم و به شکل‌های کوچکتر آن بپردازیم. انتخابات رنگ و بوی قومی و به تعبیری به جنگ محله‌ها تعبیر می‌شود. لذا میزان مشارکت در انتخابات را نمی‌توان به منزله مشروعیت بخشی به نظام سیاسی تعبیر کرد.
وی افزود: انتخابات فقط انتخابات است و دلیلی برای پیروزی یا شکست یک نظام سیاسی نیست گاهی مردم به دلیل مشکلات اقتصادی و غیره در انتخابات شرکت نمی کنند در حالی نظام را قبول دارند لذا نمی‌توان شرکت یا عدم شرکت در انتخابات را به تأیید یا رد یک نظام سیاسی گره زد.
احسان تقی بیگلو از تیم اندیشه‌نو در مواقت با گزاره مورد بحث گفت: کسی که پای صندوق رأی می‌آید نظام را قبول دارد. افراد در نظام‌های دموکراتیک به دو دسته تقسیم می‌شوند که یا حزبی هستند یا غیر حزبی این افراد به دلیل منافع سیاسی و حزبی در انتخابات شرکت می‌کنند، چارچوب آن را قبول دارند اما برخی دیگر به دلیل منافع جمعی در انتخابات شرکت می‌کنند. کلیت انتخابات و نظام را قبول دارند. مسیر بهبود کاستی‌ها را در صندوق رأی می‌بینند. وقتی این افراد رأی می‌دهند یعنی به نظامی که آن را برگزار می‌کنند اعتماد دارند. وقتی این اعتماد وجود دارد یعنی آن نظام را قبول دارند.

عبدالعلی طوسی از تیم اندیشه نو نیز در مخالفت با گزاره موجود، گفت: دوستان از میزان مشارکت گفتند. در حالی که در بطن گزاره میزان گزاره عنوان نشده است. در برخی از کشورها مانند کره‌‎شمالی شرکت نکردن در انتخابات و رأی ندادن به گزینه‌های مورد نظر حکومت عواقبی دارد. در برخی از کشورها نیز انتخابات اصلاً جنبه سیاسی ندارد و بیشتر جنبه‌های اقتصادی و اجتماعی پر‌رنگ است. در انتخابات مجلس نقش سیاسی کم رنگ تر می‌شود و در انتخابات شوراهای شهر نیز شرکت مردم بیشتر رنگ و بوی محلی و دغدغه‌ها قومی می‌گیرد. گاه هم اظهار نظر‌های مذهبی و باورهای دینی است که بر فرایند شرکت در انتخابات تأثیر می‌گذارد. توصیه‌ای که پیشوای مذهبی ارائه می‌دهد و مردم به دلیل پیروی از مسئولیت مذهبی خود در آن شرکت می‌کنند. مشارکت آگاهانه مردم در اینجا معنی نمی‌دهد و گاهی مردم نیز به دلیل انتخاب بین بد و بدتر پای صندوق انتخابات ایران را که ممکن است منافع آنها ضربه بخورد.
مهری از اندیشه‌‎نو در وقت دوم صحبت‌های خود گفت: وقتی بر اساس هر منفعتی افراد در انتخابات شرکت می‌کنند. نظام سیاسی حاکم را تایید میکنند. این سخن مقام معظم رهبری است که «برخی ممکن است به نظام منتقد باشند اما وقتی در چارچوب نظام رأی می‌دهند یعنی به نظام اعتماد دارند.»
وی افزود: اگر دیدگاه سیستمی را در بررسی جامعه و سیاست بپذیریم می‌توانیم هدف از مشارکت سیاسی را در قالب رفتار انتخاباتی درک کنیم که در نتیجه آن قدرت محکم می‌شود. بدین ترتیب فرمان‌های حکومتی با مقاومت چندانی روبرو نمی‌شوند.
مهری یادآور شد: خواسته‌های شهروندان از راه‌های مختلف و به صورت مناسب مورد توجه قرار می‌گیرد. در ساختار دموکراتیک، هرجایی انتخابات شکل بگیرد. دلیلی بر تایید نظام سیاسی حاکم است. رهبری در بیانات خود گفتند، ممکن است افرادی نسبت به نظام مسئله داشته و نظام را قبول نکنند اما این افراد نسبت به امنیت، پیشرفت و عزت کشور مسئله ندارد و به همین دلیل خواهان عزت ملی کشور هستند. بنابراین در انتخابات شرکت می‌کنند و به نظام اعتماد دارند.
سایانی نیز در ادامه گفت: انتخابات، رفراندوم نیست و افرادی که در آن شرکت می‌کنند بنا به سلیقه خاص سیاسی و یا علایق دیگر به افراد رأی می‌دهند یا خیر؟ بنابرانتخابات میزان درستی برای سنجش اعتبار یک نظام نخواهد بود.
تقی بیگلو نیز در جمع بندی و نتیجه گیری خود گفت: این گزاره منطقی است و بخش اول و دوم آن با هم ربط دارند و هر دو قسمت یکدیگر را تکمیل می‌کنند. اگر بگوییم مشارکت یا عدم شرکت در انتخابات به دلیل عدم یا قبول نظام سیاسی نیست درست نبوده و قابل قبول نیست بنابراین نمی‌توان با نظام سیاسی مخالف بود و همزمان با در انتخابات شرکت کرد. اعتماد داشتن به انتخابات در یک نظام به معنی پذیرش آن نظام است.
طوسی از تیم مخالف هم گفت: گزاره روشن است. بحثی در مورد میزان مشارکت وجود ندارد. دوستان می‌گویند که میزان مشارکت مسئله‌ای نیست و در تایید نظام سیاسی تعداد مهم نیست. دوستان یک برداشت شخصی را به عنوان پیش فرض از گزاره گرفتند.