یه بار بازی کن، ضرری که نداره!

نویسنده: علی علیزاده

مطالب مرتبط

بازی، وقت تلف کردن است.

چرا بازی می‌کنیم؟
سوال این است که چرا بازی می‌کنیم؟ «چون دلمان می‌خواهد» و یا «چون سرگرم می‌شویم» احتمالاً اولین جواب‌هایی هستند که به ذهن خیلی از گیمرها یا مردم عادی می‌رسد. بدون شک پاسخ به این سوال برای گیمرها بسیار ساده‌تر است تا مردم عادی؛ چرا که این سوال برای آن‌ها مانند این است که بپرسیم «چرا غذا می‌خوریم؟» یا «چرا می‌خوابیم؟»
خب این سوال‌ها، سوالات بسیار عجیبی هستند چرا که ما برای رفع گرسنگی غذا می‌خوریم و برای رفع خستگی و سرحال شدن می‌خوابیم و اگر عمیق‌تر و هدفمندتر به این موضوع نگاه کنیم، برای نیاز به زنده ماندن به غذا خوردن و خوابیدن احتیاج داریم. پس هرکاری که ما انجام می‌دهیم، برای برطرف کردن بخش کوچک یا بزرگی از نیازهایمان در زندگی است. حال بگذارید ببینیم که آیا بازی کردن نیز نیازی از زندگی ما را برطرف می‌کند؟

در ابتدا اصلاً بیایید ببینیم تعریف «بازی» چیست؟ «بازی»، معمولاً فعالیتی است که قوانین خاصی داشته باشد و به هدف خاصی منجر شود. یکی از معروف‌ترین تعاریف درباره بازی، تعریف آقای کریس کرافورد (Chris Crawford)، نظریه‌پرداز و طراح بازی‌های کامپیوتری می‌باشد. آقای رادفورد می‌گوید سرگرمی‌ای که در آن تعامل نباشد، شامل فیلم، کتاب و مانند آن می‌شود. هنگامی که ما با یکی از این موضوعات سرگرم می‌شویم، وارد دنیای تخیل و افکار دیگران (نویسنده یا کارگردان) می‌شویم. در فیلم و کتاب، کارگردان و یا نویسنده، همه چیز را از قبل طراحی کرده و شما نمی‌توانید چیزی را تغییر دهید. حال اگر این سرگرمی‌ها حالت تعاملی به خود بگیرد، دیگر با یک سرگرمی خالص رو به رو نیستید و کنترل آن در دست خودتان است. اگر هدفی از در دست گرفتن سرگرمی نداشته باشید، آن سرگرمی به اسباب‌بازی تبدیل می‌شود. در ادامه اگر هدف را به سرگرمی اضافه کنید، با یک چالش رو به رو هستید. اگر چالش شما تک‌نفره باشد، پازل‌ها یا معماها به وجود می‌آیند و اگر این چالش شامل رقیبانی هم شود، با یک نبرد رو به رو هستید. نبردها به دو نوع تقسیم می‌شوند: نوع اول سرگرمی‌هایی هستند که تعامل مستقیمی با حریف خود ندارید (مانند شنا) که به آن‌ها «رقابت» می‌گویند و نوع دوم زمانی است که بین شما و حریفان تعامل به وجود بیاید و یا اصطلاحاً «حمله صورت بگیرد» که به آن بازی یا گیم می‌گویند.

حال با نگاهی دقیق‌تر به این موضوع، درمی‌یابیم که زندگی نیز نوعی بازی است. چیزهایی مانند جنگ، تجارت و…، همگی از بازی پیروی می‌کنند. برای مثال، ما اگر در زندگی و یا کار خود، اشتباه و یا خلافی انجام دهیم، مطابق با عملکرد خود، مجازات و تنبیه می‌شویم. در بازی نیز همین روند برقرار است. برای مثال اگر ما در یک بازی رومیزی جنگی یک اشتباه تاکتیکی داشته باشیم، شکست می‌خوریم و بالعکس. پس ما انسان‌ها به طور خواسته یا ناخواسته، در زندگی در حال بازی کردنیم. حال وقت آن است که به این سوال پاسخ دهیم «چرا بازی می‌کنیم؟»

بگذارید نقطه سر خطمان، مایی باشیم که می‌خواهیم برای استخدام شدن در یک شرکت، به مصاحبه برویم. خب بیایید از خودمان بپرسیم چرا می‌خواهیم در آن شرکت استخدام شویم و کار کنیم. پاسخ بسیار ساده است. چون می‌خواهیم پول دربیاوریم تا نیازهایی مانند مسکن، پوشاک، لوازم زندگی، خورد و خوراک و… را برطرف کنیم تا به نیازهای مهم‌تری مانند امنیت و آسایش برسیم. البته این بدان مفهوم نیست که علاقه‌ای برای کار کردن نداریم اما نمی‌توانیم نیازهای اساسی زندگی را نادیده بگیریم. پس اینجا به نتایجی می‌رسیم. اول اینکه ما انسان‌ها می‌خواهیم از راه‌های مستقیم و غیرمستقیم به خواسته‌هایمان برسیم. برای رسیدن به خواسته‌هایمان، نیاز به ابزاری داریم تا بتوانند جهان‌بینی و درک و آینده‌نگری خوبی به ما بدهند. بازی‌ها می‌توانند در این مسیر به ما کمک‌های بسیاری بکنند. در زندگی بارها شرایطی پیش می‌آید که ما نمی‌دانیم چه کاری درست و چه کاری غلط است و نتیجه برخی از تصمیمات ما، در طی چندین سال بعد مشخص می‌شوند. بازی‌ها به ما کمک می‌کنند تا بسیار سریع‌تر و بهتر این شرایط را تجربه کنیم. برای مثال، در یک بازی اقتصادی، شما می‌دانید که عمل A، نتیجه B (سود) و یا C (ضرر) را در پی خواهد داشت و در طی چند دقیقه به نتیجه عمل خود می‌رسید. این موضوع به شما کمک می‌کند تا درک عمیق‌تری از زندگی به دست آورید و در زندگی واقعی، بهتر عمل کنید.

‌‌

نتیجه دیگر، این است که ما انسان‌ها نیازهایی داریم که اولین آن‌ها نیازهای حیاتی مانند غذا و مسکن و امنیت و… است تا مراحل بالاتری از نیازها که برآورده کردن آن‌ها برای انسان ضروری است. هرکاری که ما در زندگی می‌کنیم، شاید در ظاهر اهمیت چندانی نداشته باشد اما در باطن برای برطرف کردن همین نیازهای حیاتی است. بازی نیز در یکی از این مراحل نیازهای انسانی قرار دارد و نیازهایی در زندگی انسان را برآورده می‌کند که در نهایت به همان نیازهای اساسی انسان می‌رسد. در دنیای امروز نیز بازی‌ها در واقع به ابزای برای برطرف کردن نیازهای انسان‌ها تبدیل شده‌اند. برای مثل، در اکثر کشورهای دنیا از بازی‌ها به عنوان ابزاری هدفمند و آموزشی برای کمک به یادگیری دانش‌آموزان و دانشجویان استفاده می‌شود.

‌‌‌‌‌‌‌

اگر این دلایل باز هم شما را برای بازی کردن قانع نکرد، حداقل یکبار بازی کردن را امتحان کنید. ضرری که ندارد. برای این کار هم اصلاً نیازی به هزینه کردن و خریدن بازی‌های رومیزی نیست. با ساده‌ترین وسایل که در خانه پیدا می‌شوند، می‌توانید انواع گوناگون بازی‌های رومیزی را در کنار خانواده خود تجربه کنید تا هم سرگرمی و نشاط را برای شما و خانواده‌تان به ارمغان آورد و هم در کنار تفریح و آموزش، بخشی از نیازهای زندگی شما را به طور غیرمستقیم برآورده کند.

منبع
https://gamefa.com/595329/