قسمت اول بازی باستانی ناکلبنز (Knucklebones)
مترجم: امیرمحمد وزیری
تاریخچه بازی ناکلبنز
بازی فکری Knucklebones ، که همچنین به عناوین Astragalus ، تعالی، Fivestones یا Jacks شناخته می‌شود، یک بازی باستانی است که معمولاً با پنج شیء کوچک استخوانی شکل یا به تعداد ده عدد در هنگام بازی جک‌ها انجام می‌شود. در اصل Knucklebones ، «استخوان بند انگشت» (در واقع گون ، استخوان مچ پا یا هوک [۱]) آن گوسفندانی بود که به پایین تپه پرتاب می‌شدند و یا به روش‌های مختلف گرفتار می‌شدند.
این بازی پیشگام بسیاری از بازی‌های «تاس» و بازی‌ای است که امروزه کودکان کوچک‌تر بازی می‌کنند و به عنوان جک شناخته می‌شود. این بازی به عنوان یک بازی قدیمی در روم باستان انجام می‌شده، زیرا قبل از اینکه به رم راه یابد، در یونان و سایر مناطق جهان باستان بازی می‌شد. این بازی در سراسر خاورمیانه و آسیا همتایان بسیاری دارد. برخی از مورخان اظهار می‌دارند که این بازی ممکن است ریشه در برخی از آداب و رسوم مذهبی داشته باشد، در حالی که برخی دیگر معتقدند که این بازی همیشه فقط یک بازی قمار بوده است.
بازی knucklebones استخوان‌های خشک شده مچ پا گوسفندان است. آن‌ها ۴ ضلع مختلف دارند – یک ضلع تخت، یک مقعر، یک ضلع محدب و یک ضلع منحنی. بر روی هر طرف یک عدد نوشته شده است. در دوران باستان، یونانی‌ها و رومی‌ها تجهیزات این بازی قمار را اصلاح کردند و در نهایت به جای چهار طرف به این شکل، تاس‌های مکعب شش طرفه را به ما منتقل کردند.
استخوان‌های تالش حیوانات ساق‌دار (که به آن astragali نیز گفته می‌شود) در کاوش‌های باستان شناسی مربوط به دوره‌ای پیش از ۵۰۰۰ سال قبل از میلاد است. خیلی بیش تر از استخوان‌های دیگر گونه‌ها، تقریباً متقارن، فقط چهار ضلع دارد که ممکن است روی آن قرار بگیرد و نمونه اولیه بازی شانس است. اعتقاد بر این است که knucklebones پیش ماده اولیه تاس است. بر خلاف تاس، این شکل کاملاً متقارن نیست و ضلع پهن ۰.۳۸ ~ و طرف مقابل آن ۰.۱۲ دارای شانس است.
سوفوکل در بخشی از نوشته‌های یکی از آثار خود، اختراع استخوان بند انگشت را به شخصیت افسانه‌ای پالامیدس نسبت داد، که آن را به هموطنان یونانی خود در طول جنگ تروا آموخت. هر دو ایلیاد و ادیسه حاوی کنایات به بازی‌هایی هستند که از نظر شخصیت به بازی Knucklebones شبیه هستند. پاوسانیوس در کتاب «توصیف یونان» (۲.۲۰.۳) از معبدی از فورچون در کورنتس می‌گوید که در آن پالامیدس بازی تازه اختراع شده خود را ارائه می‌دهد. با این حال، قابل توجه است که هر دو و افلاطون منشأ خارجی را به بازی نسبت می‌دهند. افلاطون، در Phaedrus ، خدای مصری تحت را به عنوان مخترع این بازی نامگذاری می‌کند، در حالی که هرودوت نقل می‌کند که لیدی‌ها، در یک دوره قحطی در زمان پادشاه Atys ، این بازی و تقریباً تمام بازی‌های دیگر را به استثنای بازی‌های پیش نویس شده آغاز کردند.
در دوران باستان دو روش بازی وجود داشته است. روش اول و احتمالاً روش ابتدایی شامل پرتاب کردن و گرفتن استخوان‌ها بر پشت دست بود، همانطور که بازی امروزه نیز انجام می‌شود. در روم باستان، این بازی با عنوان تالی نامیده می‌شد: نقاشی حفاری شده از پمپئی، که در حال حاضر در موزه ملی باستان شناسی ناپل نگهداری می‌شود، الهه‌های التون، نوبه، Phoebe ، عقلی و Hileaera را به تصویر می‌کشد، دو نفر آخر مشغول بازی بازی استخوان بند انگشت هستند. طبق اسطوره Asclepiodotus ، این بازی به عنوان جوایز به دانش آموزان مدرسه اهدا می‌شد. این شکل ساده از بازی به طور کلی فقط توسط زنان و کودکان انجام می‌شد و به آن فنت لایت یا پنج سنگی می‌گفتند. انواع مختلفی از این بازی علاوه بر پرتاب و گرفتن معمول وجود داشت. یکی به نام تروپا یا سوراخ بازی است که هدف آن ریختن استخوان‌ها در سوراخ زمین است. دیگری بازی ساده فرد یا زوج بود. نقاشی Jean-Baptiste-Siméon کردین در سال ۱۷۳۴ که دختری را در حال بازی در استخوان‌های بند انگشت نشان می‌دهد.
شکل دوم، بازی به صورت یک شانس خالص بود، سنگ‌ها را از روی دست یا از یک فنجان روی میز می‌انداختند و مقادیر که رو می‌شدند، محاسبه می‌شد. شکل استخوان‌های سر ساق که برای این بازی و همچنین تالی رومی‌ها استفاده می‌شد، نحوه شمارش را تعیین کرد.
استخوان سر ساق گوسفند، بز یا گوساله دارای دو انتهای گرد دارد که نمی‌تواند استخوان روی آن سطح بایستد و دو طرف پهن و دو طرف باریک دارد، یکی از هر جفت مقعر و دیگری محدب است. ضلع باریک محدب، به نام chios که عدد ۱ روی آن نوشته شده، طرف پهن محدب عدد ۳، ضلع پهن مقعر ۴ و ضلع باریک مقعر ۶ محاسبه می‌شود.
چهار استخوان در حین بازی استفاده می‌شد و ۳۵ امتیاز مختلف در یک پرتاب ممکن بود. بسیاری از این پرتاب‌ها نام‌های متمایز مانند: افرودیت، میداس، سولون و اسکندر را دریافت کردند. در میان رومیان، برخی از این نام‌ها: زهره، شاه و کرکس بوده است. بالاترین پرتاب در یونان ۴۰ به حساب می‌آمد و اوریپیدس نام داشت. این احتمالاً یک پرتاب ترکیبی بود، زیرا بیش از چهار شش در یک زمان نمی‌توانستند پرتاب شوند. کمترین پرتاب، هم در یونان و هم در رم، ۱ مقدار یک بود.
برای اطلاع از اخبار مربوط به بازی‌ها و مطلع شدن از مقالات تازه می‌توانید به اینستاگرام ما به آیدی bazikhallagh مراجعه کنید.
منابع
https://boardgamegeek.com/boardgame/11726/knucklebones
https://en.wikipedia.org/wiki/Knucklebones
نظر شما :