معرفی بازی‌های کارتی (قسمت پایانی)

مترجم: علی‌حسین خسروی

مطالب مرتبط

معرفی بازی‌های اروپایی (Eurogames)

معرفی بازی‌های آمریکایی (Amerigames)

معرفی بازی‌های آلمانی (GermanGames)

معرفی بازی‌های کارتی (قسمت اول)

معرفی بازی‌های کارتی (قسمت پایانی)
در مقاله هفته گذشته، به معرفی تاریخچه انواع بازی‌های کارتی پرداخته و همچنین انواع و دسته‌بندی بازی‌های کارتی را بررسی کردیم. در مقاله امروز، با ساختار و چگونگی تعیین قوانین این بازی‌ها آشنا می‌شویم.

ساختار معمولی بازی‌های کارتی
تعداد و ارتباط بازیکنان
هر بازی کارتی خاص، محدودیت‌هایی را در تعداد بازیکنان ایجاد می‌کند. مهم‌ترین این تفاوت‌ها، بین بازی‌های یک نفره و بازی‌های دو نفره و بازی‌های چند نفره وجود دارد. بازی‌های کارتی تک بازیکنه یا سولو (Solo) به عنوان بازی‌های یک نفره شناخته می‌شوند. به طور کلی، این دسته‎‌ی بازی‌ها، از بسیاری جهات خاص و غیرعادی هستند، اگرچه برخی از آن‌ها به بازی‌های دو نفره یا چند نفره تبدیل می‌شوند. در بازی‌های کارتی دو نفره، معمولاً همه کارت‌ها به بازیکنان توزیع نمی‌شود زیرا در غیر این صورت، بازیکنان اطلاعات کاملی در مورد وضعیت بازی دارند. بازی‌های دو نفره اغلب بسیار محبوب‌اند. بسیاری از بازی‌های چند نفره به عنوان بازی‌های دو نفره شروع به کار کردند که به تدریج و باگذشت زمان، با تعداد بیشتری بازیکن سازگار شدند. برای چنین سازگاری‌هایی، ابتدا باید با جهت‌گیری‌ها و تغییراتی در مکانیزم‌های بازی، قوانین و حتی اساس بازی تغییر داده شود. یکی از راه‌های گسترش بازی دو نفره به بازی چند نفره، ساختن دو تیم در اندازه یکسان است. برای مثال در یک نوع بازی، چهار بازیکن در دو تیم حضور دارند که مقابل هم نشسته‌اند و نمی‌توانند دست یکدیگر را ببینند. در این سبک از بازی‌ها اگر ارتباط بین هم‌تیمی‌ها مجاز باشد، این ارتباط معمولاً به لیست خاصی از علائم و نشانه‌های مجاز محدود می‌شود.

یکی دیگر از راه‌های گسترش بازی دو نفره به تعداد بیشتر بازیکنان، نوعی بازی است که در آن همه بازیکنان به تنهایی می‌جنگند و به تنهایی برنده یا بازنده می‌شوند. بیشتر، این دسته از بازی‌ها، بازی‌های نوبتی هستند، به این معنی که هر تعداد بازیکن (از دو یا سه بازیکن) شروع به بازی می‌کنند به شرطی که کارت کافی برای همه وجود داشته باشد. برای برخی از جالب‌ترین بازی‌های کارتی ارتباط بین بازیکنان از دستی به دست دیگر تغییر می‌کند. در نهایت بازیکنان همه به تنهایی بازی می‌کنند، اما برای هر دست، برخی از مکانیزم‌های بازی بازیکنان را به دو تیم تقسیم می‌کند. معمولاً این سبک از بازی‌ها، از نوع بازی‌های انفرادی یا تک نفره است، به عنوان مثال بازی‌هایی که در آن یک بازیکن تک است و باید به اهداف دیگری در مقابل بقیه بازیکنان، که تیم تشکیل می‌دهند و همه امتیازات خود را به طور مشترک برنده یا از دست می‌دهند، برسد. اما در بازی‌هایی با بیش از سه بازیکن، ممکن است مکانیزمی نیز وجود داشته باشد که دو بازیکن را انتخاب کند و سپس آن دو باید در مقابل دیگران بازی کنند.

قوانین بازی‌های کارتی
یک بازی جدید کارتی یا برای اولین بار، به عنوان اختراع کسی و یا به عنوان اصلاح یک بازی موجود در بازار ساخته می‌شود. کسانی که این بازی‌ها را بازی می‌کنند، ممکن است موافقت کنند که قوانین بازی‌ها را به دلخواه تغییر دهند. قوانینی که این افراد توافق می‌کنند به «قوانین اصلی» بازی تبدیل می‌شوند و در ادامه، براساس این قوانین بازی صورت می‌پذیرد. مجموعه‌ای از این قوانین ممکن است توسط گروهی از بازیکنان در هر جایی که بازی می‌کنند معتبر باشد، و همچنین ممکن است همه افراد مورد تایید واقع شود.

هنگامی که یک بازی به اندازه کافی محبوب می‌شود، به طوری که مردم اغلب آن را با افراد غریبه بازی می‌کنند، نیاز به یک مجموعه قوانین پذیرفته شده دارند. این نیاز اغلب هنگامی برآورده می‌شود که مجموعه خاصی از قوانین اولیه بازی به طور کلی ساخته شود. هیچ چیز ثابتی در مورد این روند وجود ندارد. برای اکثر بازی‌ها، هیچ مجموعه‌ای از قوانین جهانی وجود ندارد که توسط آن‌ها بازی انجام شود و معمول‌ترین مجموعه قوانین توسط خود بازیکنان به وجود می‌آیند. بسیاری از بازی‌های کارتی که به طور گسترده‌ای بازی می‌شوند، هیچ نهاد نظارتی رسمی ندارند. معمول‌ترین مجموعه قوانین بازی اغلب توسط محبوب‌ترین کتاب‌های قانون برای بازی‌های کارتی تعیین می‌شوند. شاید مجموعه اصلی قوانین بازی‌های کارتی محبوب توسط Edmund Hoyle، نویسنده بسیاری از بازی‌های معروف سالنی، جمع‌آوری شده باشد. اکنون شرکت بازی‌های کارتی ایالات متحده، صاحب نام تجاری معروف Hoyle است و مجموعه‌ای از کتابچه‌های راهنما را برای خانواده‌های مختلف بازی‌های کارتی منتشر می‌کند که قوانین بازی‌ها را به طور گسترده‌ای در کشورها و زبان‌هایی که کتاب‌های راهنما در آن‌ها به طور گسترده توزیع شده‌آند و یا توزیع می‌شوند، استاندارد کرده است. با این حال، بازیکنان آزاد هستند و اغلب آن‌ها قوانین پایه بازی را طراحی می‌کنند تا قوانین استاندارد را تکمیل یا حتی تا حد زیادی جایگزین کنند.

‌

اگر زمانی وجود داشته باشد که در آن یک بازی کارتی می‌تواند یک مجموعه قوانین رسمی داشته باشد، وقتی است که آن بازی دارای یک هیئت ناظر رسمی باشد. برای مثال در بسیاری از مسابقات بازی‌های کارتی که در سرارسر دنیا برگزار می‌شود، یک هیئت ناظر یا هیئت داوران، پس از تایید و تصویب قوانین بازی‌ها، بر اجرای سالم و درست این قوانین در تمام بازی‌های تورنومنت نظارت می‌کنند. حتی در این موارد نیز، قوانین باید دقیقاً در بازی‌هایی که توسط این نهادهای حاکم مجاز هستند، رعایت شود. بازیکنان می‌توانند در بازی‌ها و مسابقاتی که کمتر رسمیت دارند، در صورت تمایل قوانین تکمیلی یا جانشین توافق شده را اجرا کنند.

برای اطلاع از اخبار مربوط به بازی‌ها و مطلع شدن از مقالات تازه می‌توانید به اینستاگرام ما به آیدی bazikhallagh مراجعه کنید.

منبع

‌‌‌‌‌‌
https://en.wikipedia.org/wiki/Card_game