قسمت دوم چگونه بازی رومیزی خود را بسازیم؟

مترجمین: محمد علیزاده_ مجید اشویی

برای ساخت یک بازی رومیزی مراحل مختلفی را می‌بایست مدنظر قرار دهیم. مرحله اول که پیش‌تر در مقاله‌ای به آن اشاره کردیم، طراحی بازی نام دارد. در طراحی بازی، طرح اولیه و کلی ما از بازی به‌دست می‌آید. امروز تلاش می‌کنیم، نحوه و چگونگی ساخت نمونه اولیه را به عنوان مرحله دوم با شما به اشتراک بگذاریم.

مرحله دوم: ساخت نمونه اولیه

برای ارزیابی بازی خود از نمونه‌های اولیه استفاده کنید. قبل از شروع کار بر روی محصول نهایی، یک نمونه اولیه ساده و دم‌دستی (بازی تست) بسازید تا بتوانید با آن چند بار بازی کنید. لازم نیست این نمونه زیبا باشد و یا یک نمونه ساخته و پرداخته شده باشد و تمامی جزئیات در آن رعایت شده باشد، این محصول اولیه به عنوان یک تجربه مفید به شما کمک می‌کند تا ببینید اصول و قواعد کار به روشی که شما برنامه ریزی کرده‌اید کار می‌کند یا خیر.

نمونه اولیه یک بخش اساسی در روند ساخت یک بازی جدید است، زیرا در طول انجام بازی ایده‌هایی از ذهن شما خارج می‌شود و به دنیای واقعی می‌رسد که می‌توانید آن‌ها را با سایر بازیکنان بررسی و ارزیابی کنید.

تا زمانی که شروع به ساخت و طراحی محصول نهایی کنید، اضافه کردن جزئیات هنری را فراموش نکنید و آن‌ها را در ذهن خود روشن نگه دارید. صفحات و کارت‌های بازی ساده و کشیدن تصاویر با مداد به شما امکان پاک کردن و تغییر در سازوکارها را در صورت لزوم می‌دهند.

یک پیش نویس کلی از طراحی صفحه خود را بکشید. این کار به شما این حس را به شما می‌دهد که آیا صفحه بازی شما خیلی بزرگ است یا کوچک. بسته به موضوع و مکانیک بازی شما، صفحه بازی شما ممکن است عناصر زیر را در برگیرد:

مسیر. بازی‌های ساده ممکن است یک مسیر واحد داشته باشند که در نهایت بدون هیچ جزئیاتی در طول آن به یک خط پایان منجر شود، مسیر در بازی‌های پیچیده‌تر ممکن است دارای شکاف یا حلقه در آن باشند.

زمین بازی. بازی‌هایی که زمین بازی دارند مسیر مشخصی ندارند. در عوض، بازیکنان در حالی که می‌بینند متناسب با مناطقی که معمولاً به مربع یا مارپیچ تقسیم می‌شوند، حرکت می‌کنند.

محل‌های قرارگیری. اینها را می‌توان با شکل یا تصویر نشان داد. وضعیت قرارگیری می‌تواند به وسیله جلوه‌های ویژه در صفحه بازی مشخص شده باشد، به طور مثال می‌توان به قرارگیری توکن‌ها و یا کشیدن کارت‌های ویژه اشاره کرد.

برای قطعات نمونه اولیه بازی را از سایر بازی‌ها استفاده کنید. دکمه‌ها، ژتون‌ها، توکن‌ها، مهره‌های شطرنج، تاس‌ها و بسیاری از مهره‌های دیگر به خوبی به عنوان قطعات و مهره‌های نمونه‌ی اولیه بازی عمل می‌کنند. استفاده از مهره‌های بازی که برای نمونه اولیه شما خیلی بزرگ هستند خودداری کنید، زیرا این موارد می‌تواند خواندن اطلاعات نوشته شده روی صفحه را دشوار کند.

قطعات بازی می‌توانند در طول توسعه بازی شما به طور قابل توجهی تغییر کنند. قطعات اولیه بازی را ساده نگه دارید تا وقت زیادی را برای طراحی چیزی تغییر ندهید، در طرح اولیه بازی روی این موضوع سرمایه گذاری نکنید.

از کارت‌های بازی برای اضافه کردن تکرارپذیری در بازی استفاده کنید. برهم زدن کارت‌ها و به دست آوردن تصادفی آن‌ها، بازیکنان را با اتفاقات جدید و غیرمنتظره‌ای تحت تأثیر قرار می‌دهد و به این طریق بازیکنان تمایل پیدا می‌کنند بیش‌تر و بیش‌تر بازی کنند. یک کارت معمولاً در مورد رویدادی که یک بازیکن با آن روبه‌رو می‌شود، یک داستان سریع را روایت می‌کند و سپس براساس آن امتیاز / موقعیت / موجودی آنها را تغییر می‌دهد.

دسته کارت‌ها حدود ۱۵ تا ۲۰ نوع کارت (مانند کارت‌های تله و کارت‌های ابزار) دارند. در برخی از انواع بازی، برای ایجاد یک ترکیب متعادل، در حدود ۱۰ کارت به یک دسته خاص محدود می‌شوند.

کارت‌ها می‌توانند گزینه‌هایی خارج از صفحه بازی را پیش‌روی بازیکنان قرار دهند، مانند مواردی که بازیکن را به چالش می‌کشد تا مانند یک دزد دریایی پنج دقیقه برای یک جایزه صحبت کند. چالش‌های شکست خورده ممکن است یک جریمه داشته باشند.

لینک قسمت اول چگونگی بازی رومیزی خود را بسازیم؟

منبع

https://www.wikihow.com/Make-Your-Own-Board-Game