بازی رومیزی «سرنخ (Cluedo)»، تحولی برای بازی‌های جنایی و رازآلود

تخمین زمان مطالعه: ۱۵ دقیقه

مترجمین: نازنین عباسی‌فرید و نیلوفر مصلح‌آبادی

ویراستار: علی علیزاده

مطالب مرتبط:

معرفی بازی بلاک‌آس (Blokus)

بررسی استراتژی برد در بازی «بلاک‌آس (Blokus)»

استراتژی‌های برد در بازی «سکونت در مریخ (Terraforming mars)»

آشنایی با یکی از تاثیرگذارترین بازی‌های رومیزی تاریخ، «کاتان (Catan)»

بازی «Ticket to Ride»، انقلابی در بین مخاطبان بازی‌های فکری و رومیزی

بازی رومیزی «سرنخ (Cluedo)»، تحولی برای بازی‌های جنایی و رازآلود
بازی «سرنخ (Clue یا Cluedo)»، یک بازی رومیزی است که به ۳ تا ۶ بازیکن نیاز دارد. محل پیدایش این بازی در آمریکای شمالی بود. هدف این بازی یافتن پاسخ سه سوال در مورد صاحب‌خانه است که چه کسی، با چه وسیله‌ای و در کجا او را به قتل رسانده است. این بازی برای اولین بار در سال ۱۹۶۳ توسط «Anthony E.Pratt» طراحی و ساخته شد و پس از آن تاکنون چند بار به‌روز شده است و در حال حاضر متعلق به شرکت بازی و اسباب‌بازی‌سازی آمریکایی «Hasbro (هاسبرو)» است. همان‌طور که گفته شد، هدف بازی پیدا کردن کسی است که قربانی بازی را به قتل رسانده است. بر همین اساس، هر بازیکن نقش یکی از شش مظنون را برعهده می‌گیرد و سعی می‌کند با حرکات استراتژیک روی صفحه بازی، سرنخ‌هایی در مورد شرایط قتل از سایر بازیکنان جمع‌آوری کند‌. تاکنون بازی‌ها، کتاب‌ها، فیلم و سریال‌های تلویزیونی و موزیکال متعددی به عنوان از روی بازی «سرنخ» ساخته و منتشر شده است. در سال ۲۰۰۸، نسخه «Cluedo: Discover the Secrets» (با تغییراتی در صفحه بازی، نحوه بازی و شخصیت‌ها) به عنوان یک محصول جانبی مدرن منتشر شد اما توسط رسانه‌ها و طرفداران بازی اصلی مورد انتقاد قرار گرفت. سپس «Cluedo: The Classic Mystery Game» در سال ۲۰۱۲ معرفی شد و به فرمول کلاسیک گذشته بازگشت اما چندین تنوع را نیز اضافه کرد.

در سال ۱۹۴۴، «آنتونی‌ای‌پرات (Antony E. Pratt»، یک موسیقی‌دان انگلیسی، درخواستی را برای ثبت بازی ابداعی خود در ژانر رازآلود و ماجرایی به نام «قتل (Murder)»، ارائه کرد. مدت کوتاهی پس از ثبت بازی، «پرات» و همسرش «الوا پرات (Elva Pratt، 1913–1990)»، که در طراحی بازی به او کمک کرده بود، بازی را به «نورمن واتسون (Norman Watson)»، مدیر اجرایی شرکت «Waddingtons» ارائه کردند و «واتسون» بلافاصله آن را خریداری کرد و نام تجاری آن، یعنی «Cluedo» را که ترکیب کلمه «clue» به معنای «سرنخ» و کلمه «Ludo»، که یک اصطلاح انگلیسی به معنای «من بازی می‌کنم» است را به عنوان جایگزین برای نام اولیه بازی ارائه کرد. با وجود اینکه اجازه نشر این بازی در سال ۱۹۴۷ صادر شد، کمبودهای پس از جنگ، عرضه رسمی بازی در انگلستان را به تعویق انداخت و به ۱۹۴۹ موکول کرد. این مجوز به طور همزمان در ایالات متحده به «برادران پارکر» نیز تعلق گرفت. آن‌ها نام بازی را از «Cluedo» به «Clue» تغییر دادند.
میان مفهوم اصلی بازی و آنچه برای اولین بار در سال ۱۹۴۹ منتشر شد، تفاوت‌های زیادی وجود داشت. برای مثال، طرح اصلی «پرات» شامل ۱۰ شخصیت است که یکی از آن‌ها باید قبل از شروع بازی، توسط قرعه‌کشی به عنوان قربانی انتخاب شود. این ۱۰ نفر شامل آقای Brown، آقای Gold، خانم Grey و خانم Silver بودند. شخصیت‌های «Nurse White» و «Colonel Yellow» موقع انتشار به «Mrs. White» و «Colonel Yellow» تغییر نام داده شدند. در این بازی، تا هشت شخصیت باقی‌مانده، اجازه بازی دارند که در مجموع ۹ مظنون را تشکیل می‌دهد. در ابتدا، در این بازی ۱۱ اتاق وجود داشت که بعداً اتاق تفنگ و انبار از میان آن¬ها حذف شدند. علاوه بر این، ۹ سلاح شامل بمب، سرنگ، پتک، سیخ شومینه و تبر و سم بدون استفاده بودند که بعداً برخی از این سلاح‌ها و شخصیت‌های بدون استفاده در نسخه‌های «اسپین‌آف (نسخه‌های جانبی بازی)» بازی ظاهر شدند.

برخی از جنبه‌های روند بازی «گیم‌پلی بازی»، با هم متفاوت بودند.. قابل ذکر است که کارت‌های باقی‌مانده بازی به جای اینکه مستقیماً به بازیکنان داده شود، در اتاق‌ها توزیع می‌شدند. بازیکنان همچنین باید در طول بازی به انتقاد شدید دیگر بازیکنان بپردازند تا بتوانند با استفاده از کارت‌های مخصوص در مورد شخصیت بازیکنان نظرات خود را ارائه دهند و پس از اتمام بازه نظرسنجی، هیچ بازیکنی دیگر نمی‌تواند صحبت کند و نظر بدهد. تغییرهای جزئی دیگری نیز وجود داشت که همه آن‌ها بعداً با انتشار اولیه بازی اعمال شدند و در نسخه‌های استاندارد بازی، «Classic Detective» بازی اساساً بدون تغییر باقی ماند. روش مورد استفاده در طراحی نسخه‌های اولیه بازی «سرنخ» به طرز قابل ملاحظه‌ای شبیه به یک بازی کارتی سنتی نسبتاً ناشناخته آمریکایی به نام «The King of Hearts Has Five Sons» است. اما با این حال، «پرات» می‌گوید موضوع الهام‌بخش او برای طراحی بازی «سرنخ»، یک بازی رمزآلود با موضوع قتل است که در سال‌های جوانی‌اش بادوستانش آن را بازی می‌کرده است: «هم‌سن‌های ما آخر هفته در خانه یکدیگر برای مهمانی جمع می‌شدند اما ما در آن زمان یک بازی احمقانه به نام «قتل (Murder)» انجام می‌دادیم. در آن بازی، مهمانان در راهروها راه می‌رفتند و قربانی جیغ می‌کشید و روی زمین می‌افتاد. بازی «The Country House Mystery»، ژانر محبوب کارآگاه انگیلسی «Cosy» بود و یکی از داستان‌های پلیسی در دهه ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ بود. مکان وقوع این داستان‌ها در محل‌های زندگی افراد ثروتمند بود و مظنونان در آب‌و‌هوایی طوفانی و برفی برای مهمانی آخر هفته در آن محل جمع شده بودند.

بازاریابی:
«سرنخ» در سال ۱۹۴۹ در آمریکای شمالی به عنوان «The Great New Detective Game» برای اولین بار به بازار عرضه شد. پس از آن قراردادی در املاک «سر آرتور کانن دویل (Sir Arthur Canon Doyle)» برای مجوز بازی جدید «شرلوک هلمز» منعقد شد. در آن زمان برای تبلیغات بیشتر، پیشنهاد شد که بازیکنان لباس «شرلوک هلمز» را در مسیر راه جنایتکار به تن داشته باشند، اما هیچ تصویری از «هولمز» در تبلیغات یا روی جعبه بازی مشاهده نمی‌شود. از سال ۱۹۵۰ تا ۱۹۶۰، این بازی با عنوان «The Great Detective Game» دربازار عرضه شد ولی پس از مدتی به بازی «کارآگاه برادران پارکر» تبدیل شد. یک تبلیغ تلویزیونی برای نسخه ۱۹۷۲ ایالات متحده، نشان داد که «هولمز» و «واتسون» در یک بازی رقابتی خاص شرکت کرده‌اند. در سال ۱۹۷۹ در تبلیغات تلویزیون ایالات متحده یک کارآگاه دست و پا چلفتی شبیه به «بازرس کلوزو» از فیلم محبوب «پلنگ صورتی»، به دنبال سرنخ‌هایی می‌گردد. در سال ۱۹۸۶، آرم بازی «کارآگاه کلاسیک» نیز اضافه شد که تا آخرین نسخه‌های ۲۰۰۲_۲۰۰۳ ادامه داشت. در انگلستان از اواسط دهه ۱۹۵۰ تا سال ۲۰۰۰ بازی «سرنخ» به عنوان بازی «The Great Detective Game» به بازار عرضه شد و در سال ۲۰۰۰ به بازی «The Classic Detective Game» تغییر نام داده شد.

خود بازی
محتویات بازی:
بازی شامل یک صفحه است که اتاق‌ها، راهروها و گذرگاه‌های مخفی یک خانه خارج شهر انگلیسی به نام «عمارت تودور (با نام محوطه تودور، تالار تودور، کوشک آرلینگتون، ملک بادی یا عمارت بادی نیز در برخی از نسخه‌ها شناخته می‌شود)» در همپشایر (Hapshire) انگلستان، در ۱۹۲۶ را نشان می‌دهد. جعبه بازی همچنین شامل چندین قطعه رنگی برای نشان دادن شخصیت‌ها، اسلحه‌های کشنده کوچک، دو تاس شش وجه، سه مجموعه کارت (توصیف اتاق‌ها، شخصیت‌ها یا اسلحه‌ها که قبلاً توضیح داده شده است)، کارت‌های راه‌حل و یک پاکت (یا یک آینه در برخی از نسخه‌ها) به منظور نگه‌داری کارت‌ها در هر دست از کارت‌ها و دفترچه یادداشت‌های کارآگاه که روی آن‌ها لیست اتاق‌ها، سلاح‌ها و شخصیت‌ها چاپ شده است، می‌باشد؛ در نتیجه بازیکنان می‌توانند در طول بازی به طور دقیق از جزئیات مطلع باشند.
شخصیت‌ها:
قربانی قتل در بازی به عنوان «Dr. Black» در نسخه انگیسی و «Mr. Boddy» در نسخه‌های منتشر شده در آمریکای شمالی شناخته می‌شود. مهره بازیکنان معمولاً آدمک یا مجسمه پلاستیکی است. نسخه استاندارد بازی «سرنخ» دارای شش نفر از این مظنونین می‌باشد:
• Miss Scarlette: او با یک مهره قرمز نشان داده شده است.
• Rev. Green: او با یک مهره سبز نشان داده شده است.
• Colonel Mustard: او با یک مهره زرد نشان داده شده است.
• Professor Plum: او با یک مهره بنفش نشان داده شده است.
• Mrs. Peacock: او با یک مهره آبی نشان داده شده است.
• Mrs. White: او با یک مهره سفید نشان داده شده است.
در سال ۲۰۱۶، شرکت بازی‌سازی «هاسبرو (Hasbro)»، در نسخه استاندارد فعلی بازی تغییراتی لحاظ کرد و «Dr. Orchid» را به عنوان جایگزینی برای «Mrs. White»، وارد بازی کرد. این شخصیت با یک مهره صورتی نشان داده شده است. سال بعد، «Hasbro» نسخه‌ای از بازی «سرنخ» را با آینه به جای پاکت روانه بازار کرد.

اسلحه‌ها:
معمولاً قطعات اسلحه از مفرغ (به جز طناب که پلاستیکی یا از جنس نخ است) ساخته می‌شوند. در نسخه‌های ویژه اسلحه‌ها با روکش طلا، برنج و نقره هستند. سلاح‌های این بازی شامل موارد زیر هستند:
• شمعدان
• خنجر یا چاقو در برخی از نسخه‌های آمریکای شمالی
• لوله سربی (در نسخه‌های قبلی انگلستان لوله سربی نامیده می‌شد؛ قطعات نسخه‌های اولیه از سرب واقعی ساخته شده بود و درنتیجه خطر مسمومیت با سرب را به همراه داشت).
• هفت‌تیر: اولین بار در انگلستان «Dreyse M1907» یک تپانچه نیمه اتوماتیک و در آمریکای شمالی یک تپانچه «Colt M1911» به تصویر کشیده شد.
• طناب
• آچار (در نسخه‌های آمریکای شمالی از آچار شلاقی و در برخی از نسخه‌های سنتی انگلستان یک آچار دو سر تخت استفاده شده است).
اتاق‌ها:
۹ اتاق در عمارت وجود دارد که می‌تواند در هر یک از آن‌ها قتل صورت گیرد. اتاق‌ها به شکل دایره‌‌‌ای روی صفحه بازی قرار گرفته‌اند و با راهروهایی که در سراسرصفحه بازی وجود دارد، از یکدیگر جدا شده‌اند. هر یک از چهار اتاق گوشه‌ای، دارای یک گذرگاه مخفی است که به اتاق در گوشه مقابل (مورب) نقشه منتهی می‌شود. اتاق مرکزی (که اغلب انبار یا پله نامیده می‌شود) برای بازیکنان غیرقابل دسترسی است، اما حاوی «پاکت راه‌حل» است و در حین بازی از آن استفاده نمی‌شود. در محیط خارجی صفحه بازی، فضاهای رنگی وجود دارد که با رنگ هر مظنون مطابقت دارد. حرکت مهره هر شخصیت در فضای رنگی مربوط به خودش شروع می‌شود.

قوانین بازی:
در ابتدای بازی، سه کارت، یک مظنون، یک اتاق و یک اسلحه به طور تصادفی انتخاب شده و به طوری که هیچ‌کس آن‌ها را نبیند، در یک پاکت مخصوص قرار می‌گیرند. این کارت‌ها نمایان‌کننده راه‌حل هستند. باقی‌مانده کارت‌ها به طور مساوی میان بازیکنان توزیع می‌شود. به بازیکنان آموزش داده می‌شود که مهره یا مظنون را در نزدیکی خود فرض کنند. در نسخه‌های قدیمی‌تر، بازی با «خانم اسکارلت» شروع می‌شود و در جهت عقربه‌های ساعت ادامه می‌یابد. در نسخه‌های مدرن، همه بازیکنان تاس را می‌ریزند و کسی که در مجموع بیشترین عدد را آورده باشد، بازی را شروع می‌کند و بازی دوباره در جهت عقربه‌های ساعت ادامه پیدا می‌‌‌کند. بازیکنان تاس می‌ریزند و در امتداد راهروهای عمارت، روی صفحه حرکت می‌کنند و یا وارد یک اتاق می‌شوند. هدف بازی «سرنخ»، استنباط و نتیجه‌گیری از جزئیات قتل، یعنی اطلاعات کارت‌های موجود در پاکت‌نامه است. ۶ شخصیت، ۶ سلاح کشنده و ۹ اتاق وجود دارد که ۳۲۴ حالت ممکن برای چیده شدن سناریو بین افراد ایجاد می‌کند. به محض ورود بازیکن به اتاق، آن‌ها ممکن است یک پیشنهاد در مورد جزئیات، نام یک مظنون، اتاقی که در آن هستند و سلاح ارائه دهد. به عنوان مثال: «من به پروفسور Plum، در اتاق غذاخوری، با شمعدان مشکوکم». اعلام پیشنهاد بازیکن باید در زمان حضورش در یک اتاق صورت بگیرد و تا موقع حضور در راهروها امکان ارائه پیشنهاد ندارد. در صورت عدم وجود مهره‌های مشکوک و سلاح پیشنهاد شده، بلافاصله هر دو آن‌ها به آن اتاق منتقل می‌شوند. اعلام کردن مهره حریف و قطعات اسلحه او، یک استراتژی قانونی و مجاز در بازی است. یک بازیکن حتی ممکن است خودش را به عنوان قاتل اعلام کند و ممکن است حتی کارت‌هایی در دست داشته باشد.

هنگامی که یک بازیکن پیشنهادی را اعلام می‌کند، از دیگران خواسته می‌شود آن را رد و تکذیب کنند. اگر بازیکنی که در سمت چپ او قرار دارد یکی از سه کارت نام‌گذاری شده را در دست داشته باشد، باید به طور خصوصی یکی (و فقط یکی) از کارت‌ها را به او نشان دهد. در غیر این صورت، این روند در جهت عقربه‌های ساعت ادامه می‌یابد تا اینکه یکی از بازیکنان موفق شود اتهام وارد شده را رد کند و یا دور تمام شود و هیچ‌کس نتواند این کار را انجام دهد. نوبت یک بازیکن پس ازتکمیل اعلام پیشنهاد وی به پایان می‌رسد. بازیکنی که معتقد است عناصر صحیحی را اعلام کرده است، مجاز است در نوبت خود اتهام وارد کند. اتهام می‌تواند راجع به هر اتاقی باشد و نه لزوماً اتاقی که بازیکن در آن حضور دارد. همچنین ممکن است اتهام بلافاصله پس از پیشنهاد مطرح شود. بازیکن متهم سه کارت موجود در پاکت را به طور خصوصی بررسی می‌کند. اگر آن‌ها با اتهام مطابقت داشته باشند، بازیکن آن‌ها را به همه نشان می‌دهد و برنده می‌شود. اگر نه، آن‌ها را به پاکت باز می‌گردانند و تا انتهای بازی دیگر نمی‌توانند مهره خود را حرکت دهند و یا پیشنهادات و اتهاماتی را ارائه دهند. در این حالت بازیکن، بازنده محسوب می‌شود. با این حال، سایر بازیکنان هنگام ارائه پیشنهادات می‌توانند نشانه خود را به اتاق‌ها منتقل کنند و برای تکذیب پیشنهادات، باید به طور خصوصی کارت‌ها را به یکدیگر نشان دهند. بازیکنی که در حین مسدود کردن اتاقی، اتهام نادرست می‌زند باید وارد آن اتاق شود تا دیگران امکان ورود و خروج به آن اتاق را داشته باشند. اگر همه بازیکنان به جز یک بازیکن اتهام نادرست زده باشند، بازیکن باقی‌مانده به طور خودکار برنده بازی محسوب می‌شود. اگر پیشنهاد بازیکنی مهره یک بازیکن دیگر را وارد اتاق کرده باشد، بازیکن دوم در صورت تمایل مجاز است پیشنهاد خود را راجع به آن اتاق اعلام کند. در غیر این صورت او می‌تواند از اتاق خارج شوند و اگر شرایطش فراهم بود، به اتاق دیگری برسد و طبق روال بازی در آن اتاق پیشنهادش را اعلام کند. در نسخه آمریکایی، بازیکنان مجاز به ماندن در یک اتاق و اعلام مکرر پیشنهاد نیستند. اگر بازیکنی می‌خواهد دومین پیشنهادش درباره یک اتاق را ارائه دهند، باید یک دست را خارج از اتاق بگذراند.

استراتژی‌ها
انتخاب قطعه بازی:
اولین مرحله، انتخاب اولین قطعه بازی است. خانم Grey از مزیت استفاده از یک خانه نزدیک‌تر به اتاق اول نسبت به سایر بازیکنان برخوردار است. پروفسور Plum می‌تواند به محل تحصیل برود و سپس از گذرگاه مخفی خودش را به آشپزخانه، اتاقی که سخت‌ترین دسترسی را دارد، برساند. در بازی اصلی، خانم اسکارلت این مزیت را داشت که قبل از همه حرکت کند. این امر با اجرای قانون «شروع بازی با ریختن تاس» در نسخه‌های مدرن، حذف شده است.
حرکت در صفحه بازی:
مرحله بعدی، انتخاب اولین اتاق‌ها برای ورود است. باز هم خانم Grey این مزیت را دارد که نزدیک‌ترین بازیکن به گلخانه باشد. گلخانه یک اتاق گوشه‌ای با یک گذرگاه مخفی است و به بازیکنی که در آن‌جا حضور داشته باشد، این امکان را می‌دهد تا در نوبت خود بلافاصله به اتاق دیگری نقل مکان کند و پس از ریختن تاس، پیشنهاد خود را ارائه دهد. خانم اسکارلت مزیت مشابهی با سالن استراحت دارد. ارائه هر چه بیشتر پیشنهادات، میزان اطلاعاتی که یک بازیکن می‌تواند به دست آورد را به حداکثر می‌رساند که در روند بازی بسیار مفید است و بنابراین، نقل مکان به اتاق جدید تا آن‌جا که ممکن است یکی از راه‌های رسیدن به این هدف است و بازیکنان باید از راه‌های مخفی به خوبی استفاده کنند. عبور از کوتاه‌ترین مسیر بین اتاق‌ها، انتخاب خیلی خوبی است، حتی اگر بازیکن دیگری قبلاً کارت نمایانگر آن اتاق را در دست داشته باشد. همان‌طور که قبلاً ذکر شد، مانع شدن برای عبور بازیکنان دیگر باعث جلوگیری از دسترسی آن‌ها به اتاق‌هایی می‌شود که می‌توانند پیشنهاداتی را راجع به آن‌ها ارائه دهند. بنابراین مسیر‌های تک‌خانه‌ای روی صفحه می‌توانند تبدیل به تله شوند. پس هنگامی که قصد حرکت بین دو اتاق را دارید، بهتر است از پا گذاشتن روی آن مسیرها اجتناب کنید.

ارائه و اعلام پیشنهادات:
بسته به تعداد بازیکنان، هر بازیکن با سه تا شش کارت در دست بازی را آغاز می‌کند. توجه به اینکه کدام کارت‌ها به هر بازیکن نشان داده می‌شود، در روند بازی ازاهمیت بالایی برخوردار است. دفترچه یادداشت‌های کاراگاه به تسریع این روند کمک می‌کند. دفترچه می‌توانند سابقه‌ای از کارت‌هایی که در دست بازیکنان است را ثبت کند و همچنین نشان می‌دهد که کدام کارت‌ها توسط بازیکن دیگری نشان داده شده است. علاوه بر این، می‌تواند در استنباط از کارت‌هایی که بازیکنان دیگر به یکدیگر نشان داده‌اند مفید باشد. به عنوان مثال، اگر خانم اسکارلت اتهام Rev. Green، مبنی بر اینکه خانم Grey در تالار رقص با شمعدان مرتکب جنایت شده است را رد کند، بازیکنی که هر دوکارت تالار رقص و خانم Grey در دست داشتند می‌تواند نتیجه بگیرد که خانم اسکارلت شمعدان دارد. یک بازیکن پیشنهادی می‌دهد تا نتیجه بگیرد کدام کارت‌ها ممکن است از ظن حذف شوند. با این حال، در برخی موارد ممکن است برای یک بازیکن مفید باشد که یکی از کارت‌های خود را در یک پیشنهاد اعلام کند. این تکنیک می‌تواند هم برای مجبور کردن بازیکن به نشان دادن یک کارت متفاوت و هم برای گمراه کردن سایر بازیکنان در مورد مشکوک بودن یک کارت خاص مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین، نقل مکان به اتاقی که قبلاً در دست بازیکن است، ممکن است به نفع آن‌ها باشد. همچنین ممکن است از پیشنهادات برای خنثی‌سازی پیشنهادات حریف بازیکن استفاده شود. از آن‌جا که هر پیشنهاد منجر به قرار گرفتن مجدد یک مهره مظنون دراتاق پیشنهادی می‌شود، ممکن است از یک پیشنهاد برای جلوگیری از رسیدن بازیکن دیگر به مقصد مورد نظر استفاده شود و از اعلام پیشنهاد یک اتاق مورد نظرجلوگیری می‌کند، مخصوصاً اگر به نظر برسد بازیکن در حال برنده شدن است.

یادداشت‌برداری:
یکی از دلایلی که بازیکنان در سنین و سطوح مهارتی مختلف از آن لذت می‌برند، این است که پیچیدگی یادداشت‌برداری، با افزایش مهارت بازیکن افزایش یابد. بازیکنان مبتدی ممکن است کارت‌هایی را که نشان داده شده است به سادگی علامت بزنند. بازیکنان حرفه‌ای، افرادی را که کارت خاصی را در دست دارند و چه کسانی کارت خاصی ندارند را پیگیری می‌کنند. بازیکنان متخصص می‌توانند هر پیشنهادی را که انجام می‌دهند، پیگیری کنند، زیرا می‌دانند بازیکنی که به آن پاسخ می‌دهد باید حداقل یکی از کارت‌های نام برده شده را داشته باشد که می‌توان با وقایع بعدی نتیجه گرفت. همچنین می‌توان به منظور به حداقل رساندن اطلاعات فاش شده به آن بازیکن و یا خواندن پیشنهادات آن بازیکن، کارت‌هایی را که بازیکن دیده است را پیگیری کرد.

نسخه‌های بازی «سرنخ»:
«برادران پارکر» و شرکت «Waddingtons» هرکدام بین سال‌های ۱۹۴۹ تا ۱۹۹۲ نسخه‌های منحصر به فرد خود را تولید کردند. شرکت «هاسبرو (Hasbro)» هر دو شرکت را در اوایل دهه ۱۹۹۰ خریداری کرد و تا سال ۲۰۰۲_۲۰۰۳ که اولین نسخه بازی «سرنخ» برای اولین بار منتشر شد، به تولید نسخه‌های منحصربه‌فرد خود ادامه داد. در این زمان، شرکت «هاسبرو» یک محصول واحد در بازارها تولید کرد. در ژوئیه ۲۰۰۸، شرکت «هاسبرو» یک ظاهر بازسازی شده برای نسخه «Clue in a Reinvention» به نام «Clue: Discover the Secrets» منتشر کرد. این نسخه جدید از بازی، تغییرات اساسی در بازی و شخصیت‌ها و داستان‌های پشت آن‌ها ارائه داد. در ۸ آگوست ۲۰۰۸، شرکت «هاسبرو»، صفحه، شخصیت‌ها، سلاح‌ها و اتاق‌ها را دوباره طراحی و به‌روز کرد. تغییراتی در قوانین بازی ایجاد شد که برخی از آن‌ها ویژگی‌های جدید را در بر می‌گیرد.

نسخه «Cluedo: Discover the Secrets»:
در این نسخه، مظنونین دارای نام‌ها و سوابق جدیدی شدند و همچنین توانایی‌های متفاوتی پیدا کردند که ممکن است در طول بازی استفاده شود. به جای تیربار از یک تپانچه استفاده می‌شود، از لوله سربی و آچار از بازی حذف شده‌اند و یک چوب بیس‌بال، تبر، دمبل، جام و سم به آن اضافه شده است. ۹ اتاق به ترتیب (در جهت عقربه‌های ساعت) تغییر کرده‌اند: سالن، مهمانسرا، اتاق غذاخوری، آشپزخانه، حیاط، آبگرم، تئاتر، اتاق نشیمن و رصدخانه. همچنین یک دسته دوم کارت به نام «کارت‌های توطئه» در بازی اضافه شده است. در این دسته، دو نوع کارت وجود دارد: «Keepers و Clocks». نگهبانان توانایی‌های خاصی دارند. به عنوان مثال، شما می‌توانید کارت‌ها را ببینید. ۸ ساعت هم وجود دارد. ۷تای اول هیچ کاری انجام نمی‌دهند اما هرکس هشتمی را بکشد، توسط قاتل کشته می‌شود و از بازی خارج می‌شود. در این نسخه بازیکن باید به استخر سرپوشیده در مرکز صفحه بازی حرکت کند تا اتهامی را وارد کند. این کار باعث می‌شود برخی از چالش‌ها در مقابل توانایی اتهام‌زنی از هر نقطه در بازی اصلی افزایش یابد. مهم‌ترین تغییر در بازی این است که هنگامی که کارت‌های مشکوک گرفته می‌شوند، کارت‌های باقی‌مانده به گونه‌ای تقسیم می‌شوند که همه بازیکنان دارای تعداد کارت‌های زوج هستند (به جای اینکه یک بازیکن کمی برتری داشته باشد). این موضوع بدان معناست که بسته به تعداد بازیکنان، تعدادی کارت باقی می‌ماند. این کارت‌ها رو به پایین در وسط قرار می‌گیرند و دیده نمی‌شوند مگر اینکه بازیکنی در اتاق استخر به نوبت خود نگاه کند. تغییرات بازی در رسانه‌ها به دلیل تغییر غیر ضروری نمادهای فرهنگی کلاسیک مورد انتقاد قرار گرفته است. این بازی همچنین مورد انتقاد دوستداران بازی اصلی قرار گرفته است. در نسخه اصلی بازی، قوانین و نحوه بازی به این صورت است که ابتدا کارت‌ها را به سه دسته جداگانه اشخاص مظنون، اتاق‌ها و اسلحه‌ها تقسیم نمایید. سپس هر دسته را بر زده و بدون اینکه کسی ببیند از روی هر دسته یک کارت برداشته و در وسط صفحه قرار دهید. سپس کارت‌ها را با هم مخلوط نموده و بُر بزنید و بدون دیده شدن کارت‌ها، آن‌ها را بین بازیکنان تقسیم نمایید. با شروع بازی، هر یک از بازیکنان به نوبت تاس انداخته و در صفحه بازی در ۴ جهت اصلی حرکت می‌کند. بازیکنی که وارد یک اتاق می‌شود، باید حدس بزند که چه کسی، با چه وسیله‌ای و در کدام اتاق صاحبخانه را به قتل رسانده است. بعد از حدس بازیکن، بازیکنان دیگر باید از سمت چپ به ترتیب کارت‌های خود را نگاه کنند. اولین نفری که یکی از حدس‌های این بازیکن را داشته باشد، باید مخفیانه کارت خود را به بازیکن حدس‌زننده نشان دهد. در صورتی که هیچیک از بازیکنان یکی از حدس‌های آن بازیکن را نداشته باشند، بازیکن حدس‌زننده باید طوری که بازیکنان دیگر نبینند، کارت‌های وسط صفحه را ببیند که درست حدس زده یا نه. در صورتی که درست حدس زده باشد، برنده بازی است و در غیر این صورت از بازی خارج می‌شود.

علاوه بر برخی تفاوت‌های قوانین ذکر شده در بالا، برخی از نسخه‌ها نام شخصیت‌ها، اسلحه‌ها، اتاق‌ها و در برخی موارد خود بازی واقعی را متفاوت برچسب‌گذاری می‌کنند. در کانادا و ایالات متحده، این بازی با نام «Clue» شناخته می‌شود. این بازی دوباره مورد بازخوانی قرار گرفت زیرا بازی رومیزی سنتی بریتانیایی «Ludo»، که نام این بازی بر اساس آن است، در آنجا کمتر از نوع آمریکایی آن «Parcheesi» شناخته شده بود. نسخه‌های آمریکای شمالی «Clue» همچنین شخصیت «Reverend Green» را از «Cluedo» اصلی با «Mr. Green» جایگزین می‌کنند. در نسخه ۲۰۱۶ ایالات متحده، چاقو به خنجر تغییر کرد. تا سال ۲۰۰۳، لوله‌های سربی تنها در نسخه آمریکای شمالی به عنوان لوله سربی شناخته می‌شد. در برخی از نسخه‌های بین‌المللی بازی (بیشتر اسپانیایی‌زبان‌ها) رنگ برخی از قطعات متفاوت است، به طوری که با تغییرات در نام‌های خارجی منحصربه‌فرد هر مظنون مطابقت دارد.

برای اطلاع از اخبار مربوط به بازی‌ها و مطلع شدن از مقالات تازه می‌توانید به اینستاگرام ما به نشانی bazipardazi مراجعه کنید.

منابع:

‌‌‌‌
https://en.wikipedia.org/wiki/Cluedo
https://baziplanet.com/family/169/%D8%B3%D8%B1%D9%86%D8%AE-clue