تفاوت بازی‌های جدی و بازی‌پردازی(Gamification)
تخمین زمان مطالعه: ۳ دقیقه
نویسنده: Andrew Hughes
مترجم: سیدعلی طباطبایی
مطالب مرتبط:
ارزیابی کیفیت شش «بازی جدی» تولید شده در ایران
بازی‌نما(Sell sheet)، پل ارتباطی میان طراح با ناشر
من می‌خواهم یک بازی رومیزی بسازم!! اما چطور؟!
چگونه از «اتاق فرار (Escape Rooms) »فرار کنیم؟!
۶ دلیل درست و غلط برای ساخت بازی رومیزی
مطالعه‌ای توسط دانشگاه کلرادو دنور (University of Colorado Denver) نشان داد که افرادی که با استفاده از تصاویر می‌آموزند، ۱۴ درصد بیشتر از کسانی است که از طریق روش‌های سنتی آن مفهوم را آموخته‌اند. بنابراین روش‌های نوین آموزش را به هیچ وجه نمی‌توان نادیده گرفت.
بازی‌پردازی(Gamification) طی این سال‌ها محبوبیت بیشتری پیدا کرده است. شرکت‌های متنوع و زیادی از بازی‌پردازی استفاده می‌کنند. اما یک سردرگمی جزئی وجود دارد: اغلب مردم بازی‌پردازی و بازی‌های جدی را با هم اشتباه می‌گیرند.
بیایید تفاوت را پیدا کنیم...
بازی‌پردازی با استفاده از المان‌های بازی در موقعیت‌های غیر بازی به منظور افزایش انگیزه و تأثیر بر رفتار سروکار دارد. به عنوان مثال برای ایجاد انگیزه در زبان‌آموزان از امتیازات، تابلوهای امتیازات و نشان‌ها استفاده می‌کنند و فراگیران برای عبور از سطح اول آموزش به چالش کشیده می‌شوند تا وارد مرحله بعدی شوند.
برای پیاده‌سازی بازی‌پردازی، مخاطب خود را کاملاً تجزیه و تحلیل کنید تا بفهمید چه چیزی محرک اوست. هنگامی که داده‌های مربوطه را بدست آورید، می‌توانید که از المان‌های بازی استفاده کنید. به عنوان مثال، برخی از زبان‌آموزان ممکن است دوست داشته باشند نشان دریافت کنند، در حالی که دیگران ممکن است پاداش مادی را ترجیح دهند و برخی ممکن است توسط تکمیل تابلوهای امتیازات برانگیخته شوند. اگر قادر به تعیین عامل محرک نیستید، ممکن است تلاش شما هدر رود. بازی‌پردازی ابزاری قدرتمند برای ایجاد انگیزه و تعامل فراگیران و سوق دادن آنها به سمت تغییر رفتار مثبت است.
بازی‌های جدی با بازی‌پردازی متفاوت است. آنها از تکنیک‌های بازی سنتی حول مفاهیم جدی استفاده می‌کنند. بازی‌های جدی می‌توانند سرگرم کننده باشند، اما باید با اهداف یادگیری همسو شوند. ایده، استفاده از بازی برای ایجاد درک بهتر از یک مفهوم خاص است. در کنار آموزش اصلی و به عنوان مکمل آن، می‌توان از بازی‌های جدی استفاده کرد.
به طور خلاصه در بازی‌پردازی در واقع فرایندهای موجود بازی‌گونه می‌شوند و از المان‌های بازی در آموزش استفاده می‌شود در حالیکه در بازی‌های جدی، ما با یک بازی کامل روبرو می‌شویم که در کنار سرگرمی، اهداف آموزشی دارند. مثلاً سایت آموزشی «متمم» یا «اسنپ» از گیمیکیشن استفاده کرده‌اند اما بازی رومیزی «سفالگر» یا بازی موبایلی «آمیرزا» از بازی‌های جدی.
«نمونه یک بازی‌پردازی در سایت متمم»
مزایای بازی‌های جدی و بازی‌پردازی
درست است که بازی‌پردازی و بازی‌های جدی دو مفهوم جدا از هم هستند اما مزایای مشترکی دارند:
هم بازی‌های جدی و هم بازی‌پردازی به انگیزه فراگیران کمک می‌کنند. برخی از کارمندان و فراگیران ممکن است خودشان انگیزه داشته باشند اما برخی که نیاز به یک عامل بیرونی دارند. از تکنیک‌های بازی برای ایجاد انگیزه در گروه دوم می‌توان استفاده کرد. پاداش‌های ملموس و نامحسوس یا استفاده از مکانیک بازی و گیم‌پلی بازی، بی‌حوصلگی را برطرف کرده و یادگیری را سرگرم‌کننده می‌کند.
هر دو تکنیک دنیای واقعی را با داستان ترکیب می‌کنند. به این ترتیب، فراگیران درگیر می‌شوند و دانش خود را در عمل می‌سنجند. آنها ممکن است احساس کنند که فقط یک بازی انجام می‌دهند یا برخی از امتیازات را کسب می‌کنند، اما در واقع مهارت‌های جدید را یاد می‌گیرند و به کار می‌گیرند.
هر دو روش به فراگیران کمک می‌کنند تا اشتباهات خود را بهبود ببخشند چرا که اگر اشتباه کنند، نمی‌توانند بیشتر پیش بروند. آنها می‌دانند که برای پیش رفتن باید از مهارت خاصی استفاده کنند. بازخورد فوری این اطمینان را به آنها می‌دهد که کجا اشتباه می‌کنند. فراگیران مجازند هر تعداد اشتباه کنند و از آنها بیاموزند.
استفاده از رقابت دوستانه، کمک می‌کند فراگیران بیشترین تلاش خود را انجام دهند. آنها از طریق تابلوهای امتیازات در برابر یکدیگر قرار می‌گیرند و هر یک از آنها سعی می‌کند برای اثبات قدرت خود به بالای صفحه برسد. برای رسیدن به اوج، فراگیران باید مهارت‌های مربوطه را یادگرفته باشند و اگر این مهارت‌ها را ندارند، لازم است که به دوره آموزشی برگردند و آنها را یاد بگیرند.
منبع:
www.trainingindustry.com/articles/learning-technologies/gamification-versus-serious-games
برای اطلاع از اخبار مربوط به بازی‌ها و مطلع شدن از مقالات تازه می‌توانید به اینستاگرام ما به نشانی bazipardazi مراجعه کنید.
نظر شما :